Upryne – ac ni wíde feorh
Thâ déagol val græg, ac Ic willan nóthe
Aweorpan min Lîf, alæt aet fyrhtnéss
Cae‘ be eall syndrig téar
Thæt min blínd éages lætan
An swefn min wíde feorh réstan
Hael an‘ faest aet ân mére,
Thæ mére thæ hyht hwæt mi betaecan
Thæt nan swefn ân thes weorold deadien me
Cae‘ ahwænne tîd gief Ic wânian
Ic foelan thæt déop niepan aet thæt mére
Min swefn réstan thá, forbyrdian mi
The sun goes down – but not for ever
The dark does grow, but I will never
Give up my life, decay in fear
Because with every single tear
That’s falling out of my blind eyes
A dream of mine forever lies
Safe and hidden in a sea,
The sea of hope which shows to me
That no dream in this world has died
‚cause every time when I have cried
I feel that deep down in this sea
My dreams lie there, awaiting me
Auf der gegenüberliegenden Seite, wohl vorsichtig aufbebracht, ein einzelnes Laubblatt – goldbraun und zierlich.